ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝΑΣ: Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ

 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ & ΤΟ ΑΜΑΡΤΟΛΟΓΙΟ

Ο Ισαάκ Νεύτων γεννήθηκε στις τέσσερα Ιανουαρίου του 1643 στο Woolsthorpe της Αγγλίας. Τον πατέρα του δεν τον γνώρισε αφού αυτός πέθανε τρεις μήνες πριν την γέννηση του. Την ηλικία των τρία του χρόνων η μητέρα του ξαναπαντρεύεται και αφήνει τον ίδιο να τον μεγαλώσει η γιαγιά του. Έπειτα από 8 χρόνια όταν πεθαίνει ο πατριός του η μητέρα του επιστρέφει στον ίδιο φέρνοντας μαζί της και τα τρία ετεροθαλή του αδέρφια. Ο Νεύτων μέχρι τα εφηβικά του χρόνια κρατούσε σημειώσεις σε ένα τετράδιο που ο ίδιος αποκαλούσε αμαρτολόγιο. Εκεί μέσα ήταν καταγεγραμμένες σκέψεις που έκρυβαν ζήλια και κακία για την μητέρα του και τον πατριό του. Στο γεγονός αυτό αποδίδεται κατά κύριο λόγο και η αντικοινωνική συμπεριφορά που ο ίδιος ανέπτυξε αργότερα.

Τα χρΟνια του Πανεπιστημιου

Το 1661 μπαίνει στο Πανεπιστήμιο του Cambridge το οποίο εκείνη την εποχή δεν είχε την αίγλη και τις περγαμηνές που γνωρίζουμε σήμερα. Αυτό δεν τον εμποδίζει, με αποτέλεσμα ο ίδιος να μελετάει και να πειραματίζεται σε θέματα οπτικής, φιλοσοφίας και μαθηματικών.

Οι βασικΟτερες επιρροΕς του Νευτων

Τα στοιχεία του Ευκλείδη και η Γεωμετρία του Ντεκάρτ αποτελούν σταθμό για τον ίδιο και βασικό κίνητρο στην επινόηση του διαφορικού λογισμού. Η τοποθέτηση του Ντεκάρτ ήταν πως από την εξίσωση μιας καμπύλης μπορούμε να εξάγουμε οποιαδήποτε πληροφορία για την καμπύλη αυτή. Έτσι ο Νεύτων ανέπτυξε αλγόριθμους από την σκοπιά του ολοκληρωτικού λογισμού για τον υπολογισμό του εμβαδού που βρίσκεται κάτω από μια καμπύλη.

Η μεγαλη Πανωλη και τα Θαυματουργά Χρονια

Ερχόμαστε στο έτος 1665 όπου η μεγάλη πανώλη πλήττει το Λονδίνο, το οποίο κατά την διάρκεια της πανδημίας αυτής έχασε το 15% του πληθυσμού του. Την περίοδο αυτή οι περισσότεροι εγκαταλείπουν το Λονδίνο και επιστρέφουν στις επαρχίες τους. Η μεγάλη διαφορά από τους περισσότερους ήταν το πώς ο Νεύτων εκμεταλλεύτηκε τον χρόνο αυτό και έβαλε το μυαλό του να δουλέψει. Ο ίδιος είπε πως τα δύο αυτά χρόνια ενδιαφέρθηκα για τα Μαθηματικά και την Φιλοσοφία όσο ποτέ  άλλοτε και είχε τον χρόνο να αναπτύξει τις θεωρίες στον διαφορικό λογισμό, την οπτική, τους νόμους της κίνησης και την βαρύτητα. Έθεσε στον εαυτό του το ερώτημα: Πως λειτουργεί το Σύμπαν.

το μηλο επεσε.

Λέγεται πως η απάντηση στο ερώτημα αυτό ήρθε όταν ο ίδιος είδε ένα μήλο να πέφτει κατακόρυφα προς το έδαφος. Έτσι ο Νεύτων θεώρησε πως όλα τα σώματα έλκονται το ένα από το άλλο και αυτή η έλξη είναι που κρατάει το σύμπαν σε συνοχή. Τα δύο αυτά χρόνια αναφέρονται στην βιβλιογραφία ως Anni Mirabiles, θαυματουργά έτη.

Το 1669 διορίζεται καθηγητής μαθηματικών όπου δεν γνωρίζει μεγάλη δόξα τόσο για την αντικοινωνική του συμπεριφορά που αναφέραμε στην αρχή όσο και για το απαιτητικό περιεχόμενο αυτών που προσπαθούσε να διδάξει. Το 1672 μπαίνει στην βασιλική εταιρία του Λονδίνου, μια ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα με σκοπό την ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος της ανθρωπότητας, και του δίνεται το πάτημα να έρθει σε επαφή με μεγάλους επιστήμονες και μπορεί πλέον να επικοινωνήσει τις ανησυχίες και τις σκέψεις του.

Philosophiae Naturalis Principia Mathematica

Μια συνάντηση με τον Εντμουντ Χάλει το 1684 ήταν αρκετή για να τον ωθήσει να ξεκινήσει τις μελέτες του πάνω στην μηχανική και έτσι λίγα χρόνια αργότερα ολοκληρώνει το σημαντικότερο του έργο. Το Philosophiae Naturalis Principia Mathematica. Λίγο μετά την έκδοση του ο Νεύτων φεύγει από το πανεπιστήμιο του Cambridge και το ερευνητικό του έργο μειώνεται αισθητά. Στα επόμενα χρόνια συνεχίζει την ερευνά του πάνω στα μαθηματικά άλλα αφιερώνει και πολύ χρόνο στην διαμάχη που είχε προκύψει με τον Leibniz ο οποίος υποστήριζε πως ο διαφορικός λογισμός είναι δική του επινόηση. Το 1703 εκλέγεται πρόεδρος της Βασιλικής εταιρίας και το 1705 σε τελετή στο κολέγιο του Τρίνιτι η Βασίλισσα Άννα του δίνει το χρίσμα του ιππότη.

το τελοσ

Ο Νεύτων δεν παντρεύτηκε ποτέ και τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε με την ανιψιά του. Στην διάρκεια των χρόνων αυτών παρουσιάζει μια πάθηση στα πνευμόνια και φεύγει από την ζωή στις 31 Μαρτίου του 1727 σε ηλικία 84 χρόνων.

Ο ίδιος έλεγε : Για μένα δεν υπήρξε ποτέ ανώτερη πηγή τιμής ή διάκρισης παρά αυτή που συνδέεται με τις εξελίξεις της επιστήμης. Φρόντιζε να χτίζει γέφυρες και όχι τοίχους, πιστεύοντας πως η αλήθεια κρύβεται στην απλότητα και όχι στην πολυπλοκότητα των πραγμάτων.